میکروسافت در ویندوز 2000 به بعد از دو نوع دیسک و یا پیکربندی برای دیسک ها، پشتیبانی می کند:
دیسک های بیسیک Basic و دیسک های داینامیک Dynamic.
تفاوت اصلی این دو نوع دیسک در نوع پیکربندی دیسک و
پشتیبانی سیستم عامل است . دیسک های بیسیک در تمامی نسخه های میکروسافتی یعنی ویندوز و حتی داس
پشتیبانی می شود ولی دیسک های داینامیک فقط از ویندوز 2000 به بعد پشتیبانی می
شوند، ویندوز ویستا،7 ،8،8.1،سرور 2008 و غیره نیز همچنین با قابلیت های جدید از این دو نوع دیسک پشتیبیانی
می کند.
دیسک های بیسیک (Basic Disks)
تا قبل از ویندوز 2000 سیستم عامل های مایکروسافت فقط از دیسک های بیسیک پشتیبانی میکردند همینطور که از نام این نوع دیسک مشخص است این نوع دیسک از Partition Table اطلاعات مربوط به پارتیشن ها ، حجم آن 64 بایت است) معمولی که در DOS و بیشتر سیستم عامل های مایکروسافت پشتیبانی می شود استفاده می کند. دیسک های بیسیک می توانند دارای دو نوع Volumeحجم و فضای قابل استفاده در دیسک ها، معمولا در دیسک های بیسیک بجای نام volume از partition استفاده می کنند باشند ، Primary و Extended که می تواند بصورت 4 پارتیشن Primary و یا 3 پارتیشن Primary و یک Extended باشد ، پارتیشن Extended قابلیت تقسیم شدن به قسمتهای کوچکتر را دارد که می توان برای هر کدام یک Drive Letter مانندC-D-E تعیین کرد.
Partition Table یک دیسک بیسیک همراه با
Master Boot Record (MBR) در سکتور اول هارد دیسک قرار گرفته است، این دو قسمت مهم در یک بخش
فیزیکی از هارد دیسک قرار دارند، بنابراین اگر این قسمت از دیسک دچار مشکل شود و
یا آسیب ببیند، دیسک غیر قابل استفاده می شود، تمامی اطلاعات از بین می رود و شما
مجبور هستید دیسک را فرمت کرده و اطلاعات را از نسخه ی پشتیبان آن به دیسک انتقال
دهید.
Primary Partition این پارتیشن تنها پارتیشنی است که قابل بوت است (bootable) ، بنابراین هر سیستمی برای بوت شدن حداقل نیاز به یک Primary Partition دارد. یک دیسک فیزیکی می تواند برای تمام فضای دیسک دارای یک Primary Partition باشد و یا می توان آن را به حداکثر 4 قسمت تقسیم کرد و هر قسمت یک Primary Partition باشد.
Extended Partition این پارتیشن قابل بوت نیست، شما می توانید این پارتیشن را به تعداد نامحدود Logical Drives تقسیم کنید.
: logical driveفضای قابل استفاده بر روی هارد دیسک است، شما می توانید به هر کدام از logical drive ها یک Drive letter اختصاص دهید مانند C-D-E… ، این فضا نمی تواند بعنوان پارتیشن System ، پارتیشنی که فایل های سیستمی مربوط به بوت شدن سیستم عامل در آن قرار دارد در سیستم قرار گیرد ولی می توان فایل های مربوط به پارتیشن Boot پارتیشنی که فایل های مربوط به سیستم عامل یا فولدر WINNT در آن قرار دارد را در آن ذخیره کرد.
در ویندوز ویستا به بعد با استفاده از بخش مدیریت دیسک یا Disk Management می توانید دیسک ها و volume ها را مدیریت کنید در ویندوز ویستا چیزی بنام partition وجود ندارد ویستا بخش های مختلف دیسک را با عنوان volume می شناسد ، این سیستم عامل بصورت پیش فرض در هنگام ساختن volume ها سه volume اول را بصورت Primary (Primary Partition) و volume چهارم را بصورت Extended قرار می دهد، از قابلیت های جدید ویندوز ویستا در Disk Management تغییر سایز و حجم volume ها در دیسک های بیسیک است حتی در پارتیشن های Boot و System نوع پیکربندی دیسک در بیشتر کامپیوترهایی که از سیستم عامل های مایکروسافت استفاده می کنند بیسیک است.
دیسک های داینامیک (Dynamic Disks)
دیسک های داینامیک بیشتر در سرور ها و سیستم
هایی بکار می روند که از چند هارد دیسک استفاده می کنند، مانند File
Server ها
(سرور هایی مخصوص نگهداری فایل و اطلاعات کاربران) . یکی از مهمترین مزیت دیسک های
داینامیک نسبت به دیسک های بیسیک همیشه در دسترس بودن و fault tolerance بودن آنها است. دیسک های داینامیک یک بانک
اطلاعاتی 1 مگابایتی حاوی اطلاعاتی در رابطه با تمامی دیسک های موجود درسیستم، در
آخر هر دیسک نگهداری می کنند، با ذخیره کردن این اطلاعات در چند جای مختلف، کمتر
زمانی دیسک های داینامیک دچار مشکل می شوند و در صورتی که آسیب ببینند شانس
بیشتری برای رفع اشکال وجود دارد. دیگر مزیت دیسک های داینامیک نسبت به بیسیک عدم
نیاز به ریست کردن سیستم بعد از تغییرات و تنظیم دیسک است.
در ویندوز سرور
2003 استفاده از دیسک های داینامیک برای ساختن volume ها راحت تر و سریع تر شده قبلا برای ساختن یک mirror set نیاز بود که سرور ریست بشود و مسلما تعداد ریست های زیاد برای سرور
باعت تاخیر در انجام کارها و یا تولید محصولات می شود اما در سیستم عامل های جدید
مایکروسافت تغییرات در دیسک های داینامیک نیاز به ریست کردن سیستم ندارد . دیسک
داینامیک یک پارتیشن می سازد و به شما اجازه ی ساخت volume ها را در داخل این پارتیشن می دهد. تصور کنید که
دیسک داینامیک شبیه یک
Extended Partition است و شما می توانید آن را به قسمت های کوچکتری تقسیم کنید.
در دیسک های داینامیک
می توانید
volume های
زیر را بسازید :
Simple volume -- Spanned volume - Mirrored volume - Striped volume - RAID 5 Volume
Volume دقیقا شبیه Partition در دیسک های بیسیک است، شما می توانید برای Volume یک Drive Letter تعیین و بعد از فرمت کردن از آن استفاده کنید. ساختن این نوع volume ها در دیسک های بیسیک امکان پذیر نیست و فقط می توانید در ویندوز 2003 ، 2000 و سیستم عامل های جدید مایکروسافت بعد از تبدیل دیسک به داینامیک انواع volume را بسازید. درحقیقت اگر می خواهید سیستم شما fault tolerance باشد باید حتما دیسک ها را به داینامیک تبدیل کنید (در حالت Mirrored و RAID 5) .
Fault Tolerance : قابلیتی در یک کامپیوتر و یا شبکه که بعد از آسیب دیدن بخشی از سیستم، کامپیوتر و یا شبکه به کار خود ادامه دهند. fault tolerance در دیسک ها به این معنی است که اطلاعات به روشی در دیسک ها قرار گیرند که در زمان آسیب دیدن دیسک بتوان آنها را باز یافت و یا دوباره ایجاد کرد و سیستم به کار خود ادامه دهد.
Simple volume : فضای خالی روی یک دیسک داینامیک است، این نوع volume تقریبا شبیه Primary Partition
است ، اگر شما فقط از
یک هارد دیسک استفاده می کنید تمامی
volume هایی که در آن می سازید simple volume خواهد بود. (عکس شماره
2)
simple volume ها fault
tolerance نیستند ولی می توانید برای استفاده از حالت fault tolerance در این دیسک ها آنها را
mirror کنید، در این حالت آنها
به
Mirrored Volumes تبدیل می شوند. اگر از یک دیسک استفاده می کنید و دیسک شما boot یا system نیست دیسک داینامیک این
امکان را به شما می دهد که
Simple Volume ها
را تغییر سایز دهید تغییر سایز در یک
Simple Volume یعنی
استفاده از فضای خالی روی دیسک و اضافه کردن آن به یک volume دیگر بدون از بین رفتن اطلاعات و یا نیاز به ریست کردن سیستم. شما
می توانید
Simple Volume را
با استفاده از چند دیسک تغییر سایز دهید در این حالت این نوع Volume به
Spanned Volume تبدیل می شود.
در simple volume ها از صددرصد فضای دیسک استفاده می شود برای مثال اگر شما دو عدد هارد دیسک 100 گیگابایتی خریداری کنید و آنها را بصورت Simple Volume فرمت کنید 200 گیگابایت فضای قابل استفاده در دیسک خواهید داشت، البته منهای یک مگابایت دیتابیس که قبلا در مورد آن توضیح دادیم.
Spanned volume: این نوع
volume با
جمع کردن فضای دیسک از دو یا تعداد زیادی هارد دیسک باهم تشکیل می شود. در این نوع volume می توانید از هارد دیسک
هایی با حجم های متفاوت استفاده کنید این نوع volume شبیه تغییر حجم و سایز
simple volume است
با این تفاوت که در اینجا بجای اضافه کردن فضای خالی از یک دیسک، یک دیسک دیگر را
به آن اضافه می کنید. (عکس شماره 3)Spanned
volume ها fault tolerance
نیستند و هیچ تفاوتی از
نظر بازدهی با
simple volume ها
ندارند ، تنها هدف از ایجاد این نوع
volume افزایش
حجم دیسک و دسترسی به آن از طریق یک
volume است.
مانند
simple volume ها
این نوع
volume از صددرصد فضای دیسک
استفاده می کند (منهای یک مگابایت فضا برای دیتابیس) ، در این نوع volume اطلاعات بترتیب در دیسک
ها ذخیره می شود، در سیستم عامل های مایکروسافت Spanned volume ها از 2 تا 32 هارد دیسک را پشتیبانی می کنند.
اگر این نوع volume را با فایل سیستم NTFS فرمت کرده باشید می
توانید براحتی آن را تغییر سایز دهید و برعکس simple volume نیازی به فضای خالی روی دیسک نیست و شما می
توانید فضای مورد نیاز را از یک دیسک داینامیک دیگر به آن اضافه کنید. در spanned volume ها اگر یکی از دیسک ها
آسیب ببیند تمامی اطلاعات در
volume ها ازبین می رود.
Mirrored volumes (RAID 1) : این نوع volume دقیقا به دو دیسک نیاز دارد و این دو دیسک باید کاملا شبیه هم
باشند هم از نظر حجم و هم مدل حتی مایکروسافت پیشنهاد می کند که بهتر است این دو
دیسک از یک شرکت سازنده باشند.
Mirrored volume ها
با ایجاد یک کپی از اطلاعاتی که در
volume ذخیره می شود قابلیت fault
tolerance را به این نوع
volume میدهد. (عکس شماره 4)
اگر یکی از دیسک ها در
Mirrored volume آسیب ببیند دیسک دوم بجای آن کار می کند بعد از این اتفاق volume شما دیگر fault
tolerance نیست و شما باید با یک دیسک دیگر یک Mirrored volume جدید بسازید و قابلیت
fault tolerance را به سیستم برگردانید. در این نوع volume امکان تغییر سایز دیسک وجود ندارد و مهمتر از همه فقط 50 درصد از
فضای دیسک ها قابل استفاده است (دیسک دوم برای ذخیره کردن یک کپی از اطلاعات بکار
می رود). بدلیل اینکه سیستم باید همزمان روی دو دیسک اطلاعات را ذخیره کند بازدهی
در این نوع
volume پایین است.
Mirrored volume تنها
volume در ویندوز سرور 2003
است که می توان پارتیشن
boot و system را در آن قرار داد.
Striped volumes (RAID 0) : بمنظور ساختن این نوع volume حداقل نیاز به دو دیسک است، این Volume از فضای خالی دیسک ها بصورت مساوی استفاده می
کند، یعنی اگر شما 3 دیسک 20 ، 10 و 60 گیگابیتی در این
Volume قرار دهید فضای قابل استفاده در هر دیسک محدود می شود به حجم
کوچکترین دیسک، بنابراین در مثال فوق فضای قابل استفاده در این
Volume فقط
30 گیگابایت است، در این نوع
volume همیشه بهتر است حجم
دیسک ها یک اندازه باشد تا از صدرصد فضای دیسک ها استفاده شود، درغیر اینصورت
همیشه مقدار زیادی فضای غیر قابل استفاده در دیسک بزرگتر باقی میماند. Striped
volumes نام
خود را از نوع خواندن و ذخیره کردن اطلاعات در دیسک ها گرفته است ، اطلاعات بصورت
قسمتهای مساوی در تمامی دیسک ها در Volume
بصورت راه راه یا striped ذخیره می شود. این
اطلاعات به تکه های 64 کیلوبایتی تقیسم می شود و هر تکه در یک دیسک قرار می گیرد
(عکس شماره 5) . خواندن اطلاعات هم مانند نوشتن است یعنی بصورت تکه های 64
کیلوبایتی ، این روش خواندن و نوشتن اطلاعات باعث شده که بازدهی در این نوع از volume بالا باشد، striped volume بهترین بازدهی را در volume ست های ویندوز داراست.
بمنظور اینکه دلیل
بازدهی بالای این نوع
Volume و
نوع نوشتن و خواندن اطلاعات را بهتر متوجه بشوید یک مثال می زنیم، تصور کنید شما
یک سرور با 4 دیسک در اختیار دارید و یک striped volume با حجم 20 گیگابایت (هر یک از دیسک ها 5
گیگابایت) ایجاد کرده اید. تصمیم دارید یک بانک اطلاعاتی با حجم 600 مگابایت
روی این
volume ذخیره کنید ، به محض اینکه شما فایل مورد نظر خود را روی volume قرار می دهید ویندوز
سریعا فایل را به تکه های 64 کیلوبایتی تقسیم می کند و بعد از
بسته بندی و تقیسم، هر کدام را در یک دیسک ذخیره می کند، اولین تکه ی
64 کیلوبایتی در دیسک اول ، دومین تکه در دیسک دوم، سومین تکه
در دیسک سوم و چهارمین تکه در دیسک چهارم ذخیره می شود ، بدلیل اینکه هر یک از
دیسک ها در حال کار با یک بسته ی 64 کیلوبایتی مشخص هستند هر کدام می توانند
عملیات نوشتن اطلاعات را قبل از اتمام کار دیسک های دیگر شروع کنند، بنابراین دیسک
اول بعد از اتمام عملیات نوشتن اولین تکه ی 64 کیلوبایتی می تواند
بلافاصله کار نوشتن پنجمین تکه ی 64 کیلوبایتی را آغاز کند. خواندن
اطلاعات هم با استفاده از همین روش انجام می شود. Striped volumes قابلیت fault tolerance ندارند و اگر یکی از
دیسک ها آسیب ببیند تمای اطلاعات در
volume از
بین می رود. مایکروسافت پیشنهاد می کند دیسک ها از نظر حجم، نوع و شرکت سازنده
کاملا شبیه هم باشند. در سیستم عامل های مایکروسافت striped volume از 2 تا 32 دیسک را پشتیبانی می کند.
RAID 5 Volumes (Stripe sets with parity) : در این نوع volume حداقل نیاز به سه دیسک است، این نوع volume باز دهی بالایی در خواندن اطلاعات دارد و همینطور دارای قابلیت fault tolerance است. دلیل بازدهی بالا در RAID 5 Volumes روش ذخیره شدن و خواندن اطلاعات است دقیقا شبیه Striped Volumes اطلاعات بصورت تکه های 64 کیلوبایتی در دیسک ذخیره می شود با این تفاوت که در این volume اطلاعاتی با نام parity همراه با تکه های 64 کیلوبایتی در دیسک ها ذخیره می شود. بمنظور بالا بردن بازدهی، اطلاعات parity در همه ی دیسک ها پخش می شود. (عکس شماره 6) بازدهی در نوشتن اطلاعات ضعیف است باین دلیل که در هنگام نوشتن اطلاعات سیستم باید اطلاعات مربوط به parity را پردازش و در دیسک ها ذخیره کنید. دلیل fault tolerance بودن این نوع volume روش ذخیره شدن اطلاعات و نوشتن اطلاعات parity است ، اگر یکی از دیسک ها آسیب ببیند سیستم با استفاده از اطلاعات باقی مانده و اطلاعات parity اطلاعات دیسک آسیب دیده را بازسازی می کند، در زمان بازسازی و استفاده از اطلاعات بازسازی شده بازدهی در خواندن اطلاعات افت می کند و زمانی که شما یکی از دیسک ها را از دست می دهید تا زمانی که دیسک جدید را جایگزین آن نکرده اید سیستم قابلیت fault tolerance خود را از دست می دهد. فضای مورد استفاده در این volume بستگی به تعداد دیسک های استفاده شده در RAID دارد اگر شما از سه دیسک با یک حجم استفاده می کنید یک سوم فضای دیسک ها به اطلاعات parity اختصاص داده می شود و یا اگر از ده دیسک استفاده می کنید یک دهم فضای دیسک ها به اطلاعات parity اختصاص داده می شود ، بنابراین در این نوع volume هر چقدر تعداد دیسک ها بیشتر باشد از فضای بیشتری می توان استفاده کرد. RAID 5 Volumes در ویندوز سرور 2003 قابلیت تغییر حجم را ندارد و همینطور نمی توان از آنها بعنوان پارتیشن System یاBoot استفاده کرد.
ویندوز XP نسخه ی Home از دیسک ها داینامیک
پشتیبانی نمی کند ، شما نمی توانید در کامپیوتر های Notebook دیسک های داینامیک بسازید. ویندوز XP همچنین از
volume های RAID
5 و Mirrored پشتیبانی نمی کند.
RAID (Redundant Array of Independent Disks)
دسته ای از دیسک های سخت که با هم یک دیسک بزرگ منطقی را تشکیل می دهند و از آنها بمنظور ایجاد حالت fault tolerance و بالا بردن بازدهی استفاده می شود. این دسته از دیسک ها بصورت یک دیسک یا درایو به سیستم عامل و یا کاربر نمایش داده می شوند. شما می توانید به دو صورت نرم افزاری و سخت افزاری سیستم RAID راه اندازی کنید، در سیستم عامل های مایکروسافت از سیستم عامل Windows NT 4 به بعد سیستم RAID نرم افزاری پشتیبانی می شود. در حالت نرم افزاری، سیستم عامل RAID را با استفاده از کنترلرهای عادی سیستم مانند IDE/ATA , SATA , SCSI مدیریت می کند، سیستم RAID سخت افزاری مزیت های بیشتری نسبت به سیستم نرم افزاری آن دارد.
سیستم RAID سخت افزاری قابل اعتماد
تر است ، با توجه به اینکه سیستم عامل ،RAID نرم افزاری را مدیریت می کند و ارتباط مستقیم با Kernel دارد سیستم و نرم افزار
باید بدون نقص و عالی باشد در غیر اینصورت احتمال بروز مشکل زیاد است، همچنین در
سیستم نرم افزاری دستورات مربوط به
RAID مجبورند
بوسیله ی پردازنده ی سیستم اجرا شوند بنابراین اختلالات عادی در کار سیستم RAID نرم افزاری تاثیر
خواهند داشت . با قرار دادن مراحل انجام نوشتن و خواندن در یک کارت کنترلر
جداگانه نه تنها سرعت افزایش پیدا می کند بلکه احتمال بروز مشکل خیلی کمتر می شود.
سیستم RAID سخت افزاری قابل جابجا کردن است ، با توجه به اینکه سیستم RAID نرم افزاری در سیستم
عامل ساخته می شود و از قسمتهایی تشکیل شده که با سیستم عامل ارتباط مستقیم دارند،
قابلیت جابجا کردن بین سیستم های مختلف را ندارد حتی اگر در سیستم های موردنظر از
یک نوع سیستم عامل استفاده شود.
3 . بدلیل اینکه سیستم RAID سخت افزاری از دید
سیستم عامل کاملا پنهان است، قابلیت سازگاری با هر نوع سیستم را دارد . قبلا در
رابطه با اینکه تنها
volume هایی که می توان
پارتیشن های
boot و system را روی آنها قرار داد ، simple volumes و
mirrored volumes است
صحبت کردیم ولی این حالت در سیستم
RAID سخت
افزاری وجود ندارد ، برای مثال می توانید بعد از راه اندازی RAID 0 ویندوز سرور 2003 را روی striped volume نصب کنید در این حالت سیستم عامل نمی داند که
شما از دو دیسک برای سیستمRAID استفاده کرده اید
RAID دارای مراحل مختلفی است مانند RAID 0 , RAID 1 , RAID 2 , RAID 3 , RAID 4 , RAID 5 , RAID 6 , RAID 10 , RAID 50 , RAID 0+1 در این مقاله سعی داریم در رابطه با تک تک RAID0,RAID1, RAID3,RAID5,RAID10 که از معروف ترین و پرکاربرد ترین مراحل RAID هستند توضیح دهیم.
RAID 0 : قبلا بصورت کامل در رابطه با این نوع RAID (striped volumes) توضیح دادیم، یکی از تفاوت ها در سیستم RAID 0 سخت افزاری با سیستم نرم افزاری آن، محدودیت تعداد دیسک ها است، در هر دو سیستم حداقل نیاز به 2 دیسک داریم ،در سیستم نرم افزاری حداکثر 32 دیسک بوسیله ویندوز سرور 2003 پشتیبانی می شود، در سیستم سخت افزاری این محدودیت وجود ندارد. این مرحله از RAID قابلیت جابجایی مابین سیستم های مختلف را دارد و همچنین بر خلاف striped volumes در این مرحله از RAID می توانید از آن بعنوان پارتیشن boot و system استفاده کنید.
RAID 1 : در رابطه با این نوع RAID (Mirrored Volumes) هم بصورت کامل توضیح دادیم، در سیستم سخت افزاری این مرحله از RAID قابلیت جابجایی وجود دارد
RAID 3 : این مرحله از RAID هم کاملا شبیه به RAID 5 است با این تفاوت که در این دسته از دیسک ها اطلاعات parity بجای اینکه همراه با اطلاعات در سطح دیسک ها پخش و ذخیره شود در یک دیسک جداگانه ذخیره می شود برای راه اندازی RAID 3 حداقل به سه دیسک نیاز است، (عکس شماره 7) این نوع RAID می تواند در مقابل آسیب دیدن یک دیسک مقاوم باشد و می توان بدون هیچ مشکلی به اطلاعات در دیسک آسیب دیده دسترسی داشت. بر خلاف RAID 5 در این نوع دیسک هر دو عملیات خواندن و نوشتن اطلاعات بازدهی بالایی دارند و حتی در زمان آسیب دیدن یکی از دیسک ها بازدهی در خواندن و نوشتن اطلاعات افت نمی کند.از این مرحله از RAID کمتر استفاده می شود.
RAID 5 : همچنین در رابطه با این
نوع
RAID هم توضیح دادیم ، در
این نوع
RAID همیشه نوع سخت افزاری
آن پیشنهاد می شود زیرا در کنترلرهای
RAID 5 مقدار بیشتری حافظه ی cache استفاده شده و باعث می
شود بازدهی عملیات نوشتن بالا برود. از این مرحله از RAID بیشتر در
File Server ها
و
Application Server ها استفاده می شود.
RAID 10 (RAID 1+0) : همینطور که از نام این مرحله از RAID مشخص است از تلفیق RAID 1 و RAID 0 تشکیل شده، در این حالت از سرعت و بازدهی بالای RAID 0 و سیستم fault tolerance ، RAID 1 استفاده می شود، برای ساختن و راه اندازی این مرحله از RAID حداقل نیاز به 4 هارد دیسک دارید اگر از تعداد دیسک بیشتری استفاده می کنید تعداد آنها باید زوج باشد . در این مرحله از RAID با استفاده از جفت های RAID 1 (Mirrored Volumes) یک RAID 0 (Striped Volumes) تشکیل می شود.
خواندن و نوشتن اطلاعات در این نوع RAID کاملا شبیه RAID 0 و RAID 1 است، برای مثال اولین تکه ی 64 کیلوبایتی در اولین جفت RAID 1 بر روی هر دو دیسک کپی می شود و دومین تکه ی 64 کیلوبایتی در دومین جفت RAID 1 بر روی هر دو دیسک در این ست کپی می شود. سرعت نوشتن اطلاعات در این مرحله از RAID بسیار بالا است دلیل بالا بودن سرعت عدم نیاز سیستم به پردازش و نوشتن اطلاعات Parity است . این مرحله از RAID از حالت fault tolerance در RAID 1 استفاده می کند، اگر یکی از دیسک ها در هر یک از جفت های RAID 1 آسیب ببیند سیستم به کار خود ادامه می دهد و از دیسک دوم داخل RAID 1 استفاده می کند، اما اگر هر دو دیسک در یک جفت RAID 1 آسیب ببینند تمامی اطلاعات در RAID 10 غیر قابل استفاده می شوند. در 10 RAID فقط از 50 درصد فضای دیسک ها استفاده می شود برای مثال اگر بخواهیم با استفاده از 6 هارد دیسک 80 گیگابایتی یک RAID 10 تشکیل دهیم بجای 480 گیگابایت فقط 240 گیگابایت از فضای دیسک ها قابل استفاده است (240 گیگابایت باقیمانده برای RAID 1 و کپی دوم اطلاعات بکار می رود
منبع و لینک اصلی مقاله :
http://www.persianforum.net/forum_posts.asp?TID=12637
خلاصه کلام:
این حالات مختلف را در ادامه مطلب ببینید
دیسک ممکن است Basic یا Dynamic باشد
انواع پارتیشن
1 - در دیسک های Basic
2 - در دیسک های Dynamic
D = 20GB
E = 10GB
F = 15GB
G = 10GB
در اینصورت تعداد پارتیشن ها 5 تا هستند بنابراین باید تعدادی از آنها را بصورت Logical بر روی پارتیشن Extended قرار دهیم
مثلا یک پارتیشن Primary برای درایو C با سایز 15 GB
و یک پارتیشن Extended با حجم 45GB برای نگه داری 4 پارتیشن Logical به نام های D E F G
همچنین این دیسک را به صورت زیر پارتیشن بندی کرد
سه پارتیشن Primary برای درایو C D E
یک پارتیشن Extended برای نگه داری دو پارتیشن Logical به نام های F G
نکته : مجموع تعداد پارتیشن های Primary و Extended در یک دیسک Basic حداکثر 4 عدد است
پارتیشن Active :
در هر دیسک یک پارتیشن Active می تواند باشد که سیستم عامل کامپیوتر بر روی این پارتیشن قرار داده می شود. این پارتیشن از نوع Primary است .
تفاوت Volume ها ( در دیسک dynamic )
simple volume
یک پارتیشن ساده در یسک پویا . این پارتیشن می تواند شامل یک ناحیه از دیسک باشد . همچنین اگر دیسک دارای فضای خالی باشد می توان آنرا براحتی به ادامه این پارتیشن اضافه کرد و فضای پارتیشن را گسترش داد
spanned volume
اگر یک Simple Partition را با فضای خالی دیسک دیگری گسترش دهیم در این صورت یک پارتیشن بر روی دو دیسک خواهد بود به این پارتیشن Spanned گفته می شود
این یک برتری دیسک پویا نسبت به دیسک Basic است . فرض کنید شما یک پارتیشن 60 گیگابایتی احتیاج دارید اما دو هارد 40 گیگابایتی دارید. اگر این دو دیسک پویا باشند براحتی می توان 40 گیگابایت از یک دیسک را با 20 گیگابایت از دیسک دیگر بصورت یک پارتیشن Spanned با حجم 60 گیگابایت درست کرد که این امکان در یک دیسک Basic وجود ندارد .
striped volume
پارتیشنی که فضای آن بر روی دو یا چند دیسک پخش شده و وقتی داده ای بر روی این دیسک قرار می دهید داده بصورت یکنواخت بر روی چند دیسک پخش می سود که باعث بالا رفتن سرعت ذخیره و بازیابی اطلاعات می شود به این سیستم همچنین RAID - 0 میگویند
mirrored volume
در این حالت پارتیشن بر روی دو دیسک قرار می گیرد به این صورت اگر داده ای را بر روی دیسک قرار دهید همزمان یک کپی از داده بر روی دیسک دوم قرار داده می شود . در اینصورت اگر یکی از دیسک ها خراب شود براحتی می توان اطلاعات را از دیسک دوم برداشت . به این سیستم RAID - 1 می گویند
RAID-5 volume
در این حالت داده ها بر روی سه یا تعداد بیشتر تقسیم و نوشته می شوند همچنین یک قسمت داده برای بازسازی اطلاعات در صورت خراب شدن در دیسک ها قرار میگیرد
در دیسک های پویا system volume وجود دارد که اطلاعات سیستم و فایل های توضیح سخت افزار که مورد نیاز برای اجرا سیستم عامل است را در خود دارد و Boot Volume که برای راه اندازی سیستم عامل است و سیستم عامل بر روی آن نصب می شود
نحوه ی تبدیل یک دیسک Basic به Dynamic
برای اینکاه وارد مسیر زیر شوید
پس از باز شدن پنجره از سمت چپ Disk Managment را انتخاب کنید و یا بر روی MyComputer کلیک راست کرده و گزینه Mabage را انتخاب کنید
در این حالت رنگ پارتیشن ها از آبی (پارتیشن Primary یا Logical ) به رنگ قهوه ایکه معرف پارتیشن Simple است تبدیل می شود .
نمایش تصویر 1 ( پنجره Disk Managment و انواع پارتیشن بندی )
توضیح تصویر
-دو دیسک ( Disk 0 , Disk 1 ) از نوع Dynamic و یک دیسک ( Disk 2 ) از نوع Basic است .
-درایو C یک پارتیشن یا Volume در حالت simple است .
-درایو F یک Spanned Volume است که بر روی دو هارد داینامیک قرار دارد 2.15 گیگابایت از یک دیسک و 50 مگابایت از دیسک دیگر در نتیجه فضای دیسک F برابر 2.20 گیگابایت است .
-درایو G یک درایو Stripped است . دو بخش با حجم مساوی در دو دیسک فضای نهایی دیسک برابر با حجم دو قسمت یعنی حدود 95 مگابایت است در صورت قرار دادن فایل این فایل تقسیم شده و بر روی دو دیسک بطور یکنواخت قرار می گیرد در این حالت سرعت نوشتن و خواندن بدلیل اینکه قسمتی از فایل از یک دیسک و قسمتی از فایل از دیسک دیگر بطور همزمان خوانده می شود بیشتر است.
-درایو I نیز Simple Volume است اما بر روی دو ناحیه از هارد قرار دارد . در دیسک Dynamic براحتی می توان فضای پارتیشن را با هر قسمت خالی یا همان Unallocated پیوند داد . اما این امکان به این سادگی در دیسک Basic وجود ندارد .
-درایو E یک Simple Volume است .
-بر روی Disk 1 دو فضای 195 MB و 341 MB با نام Unallocated و رنگ مشکی علامتگذاری شده اند . این فضاها به هیچ پارتیشنی نسبت داده نشده اند . چون دیسک داینامیک است براحتی می توان از این دو , یک پارتیشن ساخت (با اینکه از یکدیگر جدا هستند ) و یا حتی سایر پارتیشن های موجود (در دیسک Dynamic ) را با این فضاها پیوند داد .
-درایو H یک پارتیشن Primary و دیسک از نوع Basic است .
-قسمت مشکی رنگ با حجم 47 یک فضای Unallocated است که خود به تنهایی می تواند یک پارتیشن شود اما نمی تواند با سایر پارتیشن ها پیوند داده شود چون دیسک Basic است .
-قسمت بعد شامل سه پارتیشن است که با نوار سبز مشخص شده . این بخش یک Extended Partition هست که در زیر مجموعه خود دو پارتیشن Logical و یک فضای فضای خالی با حجم 86 دارد که این فضای خالی می تواند به یک یا چند پارتیشن Logical اختصاص داده شود .
-درایو J و K هر دو از نوع Logical هستند .
-فضای بعدی با حجم 133 مگابایت Unallocated می باشد . این پارتیشن خود می تواند بعنوان یک پارتیشن مورد استفاده قرار بگیرد . اما نمی تواند این قسمت را با فضای Unallocated قبلی تشکیل یک پارتیشن بدهند چرا که دیسک از نوع Basic است .
نمایی از پنجره My Computer پس از پارتیشن بندی بصورت بالا
با تشکر از http://nilekooh.mihanblog.com
یک دیسک سخت چند درایو میتواند داشته باشد؟